Wyniki badań na całej grupie

W pierwszym etapie badania dokonano analiz na  całej grupie osób badanych czyli 198 osobach. Jako pierwszy badano związek satysfakcji małżeńskiej ze stylami przywiązania za pomocą korelacji r-Pearsona.

Tabela 2: Korelacja poziomu satysfakcji małżeńskiej ze stylem bezpiecznym, lękowo-ambiwalentnym i unikowym.

	Styl bezpieczny	Styl lękowo-ambiwalentny	Styl unikowy
Satysfakcja małżeńska (st)     Korelacja r-Pearsona Istotność N	0,67 0,001 198	- 0, 46 0,001 198	-0, 66 0,001 198

Otrzymano silną, dodatnią korelację satysfakcji małżeńskiej z bezpiecznym stylem przywiązania r=0,67; p<0,001. Oznacza to, że badani małżonkowie im odczuwają wyższy poziom satysfakcji małżeńskiej w relacji ze swoim partnerem, tym częściej przejawiają zachowania związane z  bezpiecznym  stylem przywiązania.

Związek satysfakcji małżeńskiej i stylu lękowo-ambiwalentnego okazał się średnio silny i  ujemny:  r= -0,46; p<0,001. Oznacza to,  że badani w swojej relacji im wyższą odczuwają satysfakcję małżeńską, tym ich zachowania lękowo-ambiwalentne mają mniejsze natężenie/częstotliwość, ale ten związek nie jest ścisły.  Podobna prawidłowość zaobserwowana została w przypadku korelacji satysfakcji małżeńskiej i stylu unikowego, przy czym  w tym przypadku była ona również ujemna, ale bardzo silna: r= - 0,66; p<0,001.  Można więc przyjąć, że małżonkowie odczuwający wysoką satysfakcję prezentują rzadko  zachowania związane z unikowym stylem przewiązania i jest to ścisła zależność. Wyniki te potwierdzają  hipotezę postawioną w tej pracy mówiącą o tym, że bezpieczny styl przywiązania dodatnio koreluje z  satysfakcją z życia małżeńskiego.

Rozwinięciem badania związków satysfakcji małżeńskiej i stylów przywiązania było sprawdzenie, który z czynników składowych  satysfakcji małżeńskiej najmocniej koreluje z poszczególnymi stylami przywiązania. Okazało się, że  dwa czynniki: intymność oraz brak rozczarowania relacją korelują silnie z satysfakcją małżeńską. W przypadku samorealizacji i podobieństwa są to korelacje umiarkowane.
Najsilniejszy  związek z satysfakcją małżeńską wykazuje  brak  rozczarowania relacją. Koreluje on dodatnio i silnie ze stylem bezpiecznym (r=0,66; p<0,001), ujemnie zaś ze stylem lękowo-ambiwalentnym  (r= -0,44; p<0,001) oraz  najsilniej spośród wszystkich czynników i stylów przywiązania - ze stylem unikowym (r= - 0,77; p<0,001). Oznacza to, że osoby odczuwające  wysoki  poziom braku rozczarowania w związku prezentują równie wysoki poziom zachowań stylu bezpiecznego. Odwrotnie jest w stylu unikowym, gdzie wysokie rozczarowanie wiąże się z wysokim poziomem zachowań stylu  unikowego.

Tabela 3: Korelacja poziomu składowych czynników satysfakcji małżeńskiej ze stylem bezpiecznym, lękowo-ambiwalentnym i unikowym.

	Styl bezpieczny	Styl lękowo-ambiwalentny	Styl unikowy
Intymność (st)     Korelacja r-Pearsona Istotność N	0,66 0,001 198	- 0,38 0,001 198	- 0,6 0,001 198
Brak rozczarowania(st)     Korelacja r-Pearsona Istotność N	0,68 0,001 198	- 0,44 0,001 198	- 0,77 0,001 198
Samorealizacja (st)     Korelacja r-Pearsona Istotność N	0,4 0,001 198	- 0,23 0,001 198	- 0,37 0,001 198
Podobieństwo (st)     Korelacja r-Pearsona Istotność N	0,56 0,001 198	- 0,36 0,001 198	- 0,53 0,001 198

Powyższe badanie pokazuje, że  za ścisły, silny związek satysfakcji małżeńskiej ze stylami przywiązania odpowiadają najbardziej dwa czynniki składowe satysfakcji: intymność oraz brak rozczarowania.  Ich rola w  odczuwaniu satysfakcji małżeńskiej jest kluczowa, bo rzutuje na obraz całej relacji, a nie tylko jej wybranego obszaru, jak ma to miejsce w przypadku podobieństwa i samorealizacji.

Silny związek  intymności i braku rozczarowania ze stylami przywiązania  (dodatni lub ujemny) pokazuje też, że to właśnie te dwa czynniki najbardziej związane są z zachowaniami budującymi relację (w stylu bezpiecznym) lub osłabiającymi relację (w stylu unikowym).  Bliskość małżonków i poczucie braku rozczarowania można rozumieć jako informację o zachowaniach, które tworzą ich  style przywiązania  i oddziałują na relację małżeńską.

Następnie zbadano korelację satysfakcji małżeńskiej  i poziom nadziei podstawowej. Ze względu na to, że rozkład zmiennej nadzieja podstawowa nie był normalny zastosowano korelację Rho-Spearmana. Otrzymany wynik wskazuje na słabą korelację między zmiennymi  ( r=0,25; p<0,001). Oznacza to, że poczucie satysfakcji małżeńskiej ma niewielki  związek z nadzieją podstawową badanych małżonków  i jest to wynik, który nakazuje odrzucić hipotezę badawczą sformułowaną  na początku tej pracy.

Badanie związku satysfakcji małżeńskiej i komunikacji  małżeńskiej dało wyniki umiarkowane lub silne (tabela 4), co potwierdziło hipotezy  sformułowane  na początku pracy.   Oceny komunikacji partnera osiągnęły silniejsze związki z satysfakcją niż analogiczne oceny własnej komunikacji, co pokazuje, że małżonkowie swoją satysfakcję  uzależniają bardziej od tego jak komunikują się z nimi ich partnerzy niż od własnego wkładu w komunikację.  Drugim interesującym wynikiem był mniejszy związek z satysfakcją małżeńską komunikatów deprecjonujących niż komunikatów wspierających i angażujących. Dotyczyło to zarówno samooceny swoich komunikatów (przy czym tu związek był postrzegany jako najsłabszy, co można tłumaczyć tendencją do usprawiedliwiania swojego postępowania)  jak też i oceny komunikatów partnera. Oznacza to, że z satysfakcją małżeńską istotniej wiąże się wsparcie udzielane partnerowi (najmocniejsze korelacje) oraz zaangażowanie (również silne korelacje) niż komunikaty i zachowania odrzucające czy krytyczne w relacji.

Tabela 4: Korelacja poziomu satysfakcji małżeńskiej z czynnikami komunikacji małżeńskiej wg KKM

	Samoocena wsparcia w komunikacji (st)	Samoocena zaangażowania w komunikacji(st)	Samoocena deprecjacji w komunikacji (st)
Satysfakcja małz. (st)     Korelacja r-Pearsona Istotność N	0,56 0,001 198	0,54 0,001 198	- 0,24 0,001 198
	Ocena wsparcia  partnera w komunikacji (st)	Ocena zaangażowania partnera w komunikacji (st)	Ocena deprecjonowania przez partnera  w komunikacji (st)
Satysfakcja małz.  (st)     Korelacja r-Pearsona Istotność N	0,69 0,001 198	0,61 0,001 198	- 0,51 0,001 198

Aby zbadać,  które czynniki w największym  stopniu mają związek z satysfakcją małżeńską wśród wszystkich osób badanych dokonano hierarchicznej analizy regresji. W pierwszym kroku do równania regresji wprowadzono bezpieczny styl przywiązania, a w kolejnym Wsparcie otrzymywane od partnera w komunikacji. Model złożony, uwzględniający obydwa predyktory, istotnie lepiej pozwala przewidywać satysfakcję małżeńską na co wskazuje zmiana R2 (zmiana  o 0,129; p<0,001; skorygowany R2 dla dwóch predyktorów  wynosi 0,58). Model ten okazał się być dobrze dopasowanym do danych  F(2, 195)= 134,47; p<0,001.  Obydwa predyktory pozwalają w istotny sposób przewidywać poziom zmiennej zależnej. Styl bezpieczny jest bardzo silnym predyktorem  i  wyjaśnia 45 % wariancji zmiennej zależnej  (β= 0,4; t=6,8;  p<0,001), a obydwa predyktory razem aż 58% wariancji zmiennej zależnej (dla Wsparcia β= 0,45; t=7,73; p<0,001). Oznacza to, że im częstsze zachowania charakterystyczne dla stylu bezpiecznego u badanych i większe wsparcie otrzymywane od partnera tym poziom satysfakcji małżeńskiej jest wyższy.

Ostatnią analizą jaką wykonano  na całej grupie osób badanych było badanie związku poziomu nadziei podstawowej ze stylami przywiązania małżonków. Ze względu na brak rozkładu normalnego zmiennej  nadzieja podstawowa zastosowano korelacje Rho_Spearmana.  Analiza danych  wykazała, że nadzieja podstawowa  w sposób słaby, ale istotny statystycznie koreluje z poszczególnymi stylami przywiązania (tabela 5).

Tabela 5: Korelacja poziomu nadziei podstawowej ze stylami przywiązania.

	Styl bezpieczny	Styl lękowo-ambiwalentny	Styl unikowy
Nadzieja podstawowa   Korelacja Rho Spearmana Istotność N	0,16 0,05 198	- 0,15 0,05 198	- 0,15 0,05 198

W przypadku stylu bezpiecznego  jest to korelacja słaba  r=0,16; p<0,05, co oznacza, że trudno jest określić precyzyjnie związek nadziei podstawowej i stylu bezpiecznego, choć oba czynniki są związane ze sobą w sposób dodatni i statystycznie istotny – wyższy poziom nadziei oznacza także częstsze zachowania charakterystyczne dla stylu bezpiecznego.

Styl lękowo-ambiwalentny i styl unikowy są związane w ten sam sposób z  poziomem nadziei podstawowej. Są to również słabe korelacje, istotne statystycznie, ale ujemne: dla stylu lękowo ambiwalentnego r=-0,15; p<0,05 i dla stylu unikowego r=-0,15; p<0,05.  Oznacza to, że związek nadziei podstawowej i wspomnianych stylów przywiązania jest luźny, a wyższemu poziomowi nadziei podstawowej towarzyszy mniejsza częstotliwość zachowań charakterystycznych dla stylów lękowo-ambiwalentnego i  unikowego.